ردیف

نام و تصویر و مدت ریاست

مختصری از زندگی

1

حسن گیپو یا حسن بصری

مدت ریاست از 1926 تا 1952 میلادی

حسن گیپو (Gipo) یا حسن بصری (متولد سورابایا، 1869 میلادی – متوفای سورابایا، 1934 میلادی) رئیس تنفیذی نهضت العلما بود که برای اولین بار در کنار کیایی حاجی هاشم اشعری به عنوان رئیس شورای این سازمان انجام وظیفه کرد.

او از نوادگان خانواده ای بزرگ از "طایفه گیپو" است به طوری که نام گیپو بعد از نام حسن گذاشته شده است. نام گیپو در واقع مخفف Sagipodin از عربی سقیف الدین، سقف به معنی محافظ و din همان دین است.

او که از یک خانواده دارای اقتصاد باثبات متولد شده بود، موفق به دریافت موزش به سبک هلندی شد، بدون غفلت از تحصیل در مدرسه شبانه روزی اسلامی (حوزه دینی). روح طلبگی نیز در رگهای او نقش بسته بود.

انتصاب حاجی حسن گیپو به عنوان اولین رئیس تنفیذی نهضت العلماء با رفتار خاصی مواجه شد، همانطور که در مورد تشکیل این سازمان در آن زمان اتفاق افتاد. دلیل آن این بود که شخصیت حسن گیپو منحصر به فرد بود، جایی که او دانش عمومی را که هنگام تحصیل در مدرسه هلندی آموخت، تسلط داشت و همچنین به عنوان فردی شناخته می شد که در خواندن و نوشتن خط لاتین توانایی و مهارت داشت.

انتخاب حاج حسن گیپو به عنوان رئیس تنفیذی در ابتدا با یک جلسه کوچک برای تشکیل مسؤولان سازمان آغاز شد. در آن جلسه، نام حاجی حسن گیپو به عنوان اولین رئیس تنفیذی مطرح شد.

نهضت العلماء زیر ریاست اجرایی حسن گیپو و ریاست شورای کیایی حاجی هاشم اشعری، خود را به عنوان یک جنبش اجتماعی نشان داد که بیش از تلاش برای دفاع از سنت ها در برابر حملات مدرنیسم، فعالیت می کرد.

حسن گیپو، جدا از اینکه یک فعال جنبش بود، همچنین یک تاجر بود که در منطقه سورابایا زندگی می کرد. و این واقعاً به جنبش کیایی وهاب کمک کرد و به همراه سایر شخصیت ها و فعالان، برنامه ریزی برای استقلال اندونزی را آغاز کردند.حسن گیپو فردی پرانرژی، چابک و شجاع بود .

2

دکتر کیایی حاجی إدهام خالد

مدت ریاست از 1952 تا 1984 میلادی

دکتر کیایی حاجی إدهام خالد (متولد کالیمانتان جنوبی، 27 آگوست 1921 – متوفای جاکارتا، 11 جولای 2010 در سن 88 سالگی) شخصیت ملی، رهبر مذهبی و رئیس سازمان اسلامی نهضت العلما (NU) و همچنین اعلام کننده و رهبر حزب وحدت و توسعه (PPP) بود. حتی وی طولانی ترین رئیس تنفیذی نهضت العلماء در تاریخ این سازمان از سال 1956 تا 1984 بود.

او یکی از تأثیرگذارترین سیاستمداران اندونزی در زمان خود بود. وی علاوه بر اینکه به عنوان معاون نخست وزیر اندونزی خدمت کرده بود، همچنین رئیس مجلس نمایندگان و مجلس خلق اندونزی بود. رئیس جمهور سوهرتو حتی به او اعتماد کرد که سمت وزیر رفاه مردم، وزیر موقت امور اجتماعی و رئیس شورای عالی مشورتی را به عهده گیرد.

در 19 دسامبر 2016، دولت جمهوری اندونزی، به خاطر خدماتش، او را در اسکناس 5 هزار روپیه جدید، جاودانه کرد.

گفته می شود که خانواده او از اشراف بودند. آموزه های اسلام و تربیت سخت پدر به او آموخت که ارجمندترین شخص در خون او نیست، بلکه در اعمال، خدمات و فداکاری اوست.

ادهام از دوران کودکی بسیار باهوش و شجاع شناخته شد. استعداد گفتاری یا سخنرانی از کلاس ابتدایی ظاهر شد. این مهارت سخنرانی بعداً به عنوان اصلی ترین دارایی ادهام در حرفه او در زمینه سیاست تبدیل شد.

ادهام در دوران متوسطه در حال رشد و علاقه به دانش بود. فرصتهای زیادی برای مطالعه زبان های عربی، انگلیسی و علوم عمومی داشت. سپس تحصیلات خود را در حوزه گونتور، جاوه شرقی ادامه داد. او زبان های ژاپنی، آلمانی و فرانسوی را آنجا آموخت.

وی پس از فارغ التحصیلی از گونتور در سال 1943 میلادی، تحصیلات خود را در جاکارتا ادامه داد. در پایتخت، تسلط وی به زبان ژاپنی آنها را تحت تأثیر قرار داد. ژاپنی ها همچنین اغلب از او می خواستند در جلسات متعدد با علما مترجم باشد. در جریان این جلسات بود که ادهام با چهره های اصلی سازمان نهضت العلماء آشنا شد.

وقتی ژاپن در جنگ شکست خورد و متفقین وارد اندونزی شدند، ادهام خالد به جنبش های مبارزه پیوست. قبل از استقلال، او در کمیته استقلال منطقه ای اندونزی فعالیت داشت. پس از جنگ استقلال، ادهام به عنوان نماینده پارلمان موقت اندونزی به نمایندگی از کالیمانتان منصوب شد.

ادهام در سال 1952 به عنوان رئیس معارف، شاخه سازمان در زمینه آموزش و پرورش منصوب شد. در طول 1952 تا 1955، در شورای مشورتی سیاسی سازمان نیز حضور داشت و اغلب عبدالوهاب حسب الله، رئیس شواری سازمان از همه شعبه های آن در مجمع الجزایر اندونزی بازدید کرد.

وی در بیست و یکمین کنگره نهضت العلماء در شهر مِدان به عنوان رئیس تنفیذی سازمان انتخاب شد. وی در آن هنگام 34 ساله بود.

در زمینه آموزش، ادهام دانشگاه نهضت العلماء (UNNU)، دانشگاه اسلامی نوسانتارا کنونی را در 30 نوامبر 1950 با چند تن از علما تاسیس کرد.

کیایی حاجی ادهام خالد یکی از چهره هایی است که توسط رئیس جمهور سوسیلو بامبانگ یودویونو در کاخ ریاست جمهوری عنوان قهرمان ملی اهدا شد.

او به عنوان رئیس نهضت العلماء که مدت زیادی خدمت کرد، توانست نگرانی و توقعات شهروندان این سازمان را برآورد. وی علاوه بر دین و دولت، در دنیای آموزشی نیز فعال بود و دو بنیاد تعلیم و تربیت دینی اسلامی دارالمعارف در جاکارتای جنوبی و دارالقرآن در بوگور که آخرین محل استراحت او نیز شد، تاسیس کرد. تعهد او در زمینه آموزش و پرورش را با افتتاح یک بنیاد آموزشی غیرانتفاعی برای افرادی است که ناتوان هستند، نشان داد.

3

کیایی حاجی عبدالرحمن وحید

مدت ریاست از 1971 تا 1980 میلادی

کیایی حاجی عبدالرحمن وحید یا معروف به "گوس دور" (متولد شهر جومبانگ، جاوه شرقی، 7 سپتامبر 1940 میلادی – متوفای جاکارتا، 30 دسامبر 2009 میلادی در سن 69 سالگی) یک رهبر مسلمان اندونزی و رهبر سیاسی بود که چهارمین رئیس جمهور اندونزی از 1999 تا 2001 شد.

او با نام عبدالرحمن "الدخیل" به معنی "فاتح" متولد شد. از آنجا که کلمه "الدخیل" چندان شناخته شده نبود، نام "وحید" جایگزین آن شد که بعداً به نام گوس دور معروف شد. گوس (Gus) به یک فرزند کیایی می گوید که در حوزه ها رایج است.

گوس در یک خانواده نسبتاً محترم متولد شد. پدربزرگ از طرف پدرش، هاشم اشعری بنیانگذار نهضت العلماء (NU) است. پدربزرگ مادری اش، بیسری شنسوری، اولین معلم حوزه بخش خواهران بود. پدرش وحید هاشم در جنبش ناسیونالیستی شرکت داشت و در سال 1949 وزیر دین شد.

گوس دور علناً اعلام کرده بود که از نوادگان چینی اهل تان کیم هان است که با تان آ لوک ازدواج کرد که برادر رادن فتّاح (تان اینگ هوا) بنیانگذار سلطنت دماک بود.

در سال 1944 عبدالرحمن وحید از زادگاه خود جومبانگ به جاکارتا نقل مکان کرد، زیرا در آن زمان پدرش به عنوان اولین رئیس حزب شورای مسلمانان اندونزی (Masyumi) انتخاب شد. پس از اعلام استقلال اندونزی در 17 آگوست 1945، گوس دور به جومبانگ بازگشت و در طول جنگ برای دفاع از حاکمیت اندونزی در برابر هلندی ها در آنجا ماند. وی در پایان جنگ در سال 1949 به جاکارتا بازگشت، زیرا پدرش به عنوان وزیر دین منصوب شد.

در سال 1963، وی برای ادامه تحصیل در دانشگاه الازهر قاهره، مصر، از وزارت دین بورس تحصیلی گرفت. در سال 1964 گوس دور واقعاً از زندگی خود در مصر لذت برد. او از تماشای فیلم های اروپایی و آمریکایی لذت و همچنین از تماشای فوتبال لذت می برد. گوس دور همچنین با انجمن دانشجویان اندونزی همکاری داشت و روزنامه نگار مجله این انجمن شد. او سرانجام موفق شد در پایان سال از کلاس تقویتی خود فارغ التحصیل شود.

در سال 1965 شروع به مطالعه اسلام و زبان عربی کرد.

در سال 1970 تحصیلات خود را در دانشگاه بغداد به پایان رساند. پس از آن، گوس دور برای ادامه تحصیل به هلند رفت. سرانجام او قبل از بازگشت به اندونزی در سال 1971 به آلمان و فرانسه رفت.

او کار خود را به عنوان روزنامه نگار در مجله Tempo و روزنامه Kompas ادامه داد. از نوشته های او استقبال خوبی شد. او به عنوان یک کارشناس اجتماعی شهرت یافت. با این کار او دعوتهای زیادی برای برگزاری سمینارها دریافت کرد.

با وجود اینکه شغلش نسبتاً موفق شد، اما همچنان زندگی برای او مشکل بود، زیرا تنها یک منبع درآمد داشت. او همچنین دوباره در شغلی متفاوت کار کرد تا با فروش آجیل و غیره درآمد بیشتری کسب کند.

وی در سال 1974 تا 1980 به عنوان دبیر عام حوزه تِبو ایرِنگ؛ در سال 1980 تا سال 1984 به عنوان کاتب عام سازمان نهضت العلماء؛ در سال 1984 به عنوان رئیس تنفیذی سازمان؛ در 1987 به عنوان رئیس مجلس علمای اندونزی خدمت کرد. در سال 1989 نیز عضو مجلس مشورتی خلق جمهوری اندونزی شد و سرانجام در سالهای 1999 تا 2001 به عنوان رئیس جمهور اندونزی خدمت کرد.

گوس دور به عنوان رئیس جمهور اندونزی، رویکردهای متفاوتی در پرداختن به یک مشکل ملی داشت. او با جنبش آچه آزاد (GAM) رویکرد دلسوزانه تری داشت، از قوم چینی محافظت کرد، از خانواده های قربانی حزب کمونیست اندونزی (کشته و شکنجه شده) عذرخواهی کرد و غیره. علاوه بر این، گوس دور همچنین اغلب اظهارات جنجالی داشت، وی در جمعی گفته بود  اعضای مجلس مانند بچه های مهد کودک هستند.

گوس دور فقط حدود 20 ماه رئیس جمهور اندونزی بود. دشمنان سیاسی او از پرونده های Bulloggate و Bruneigate استفاده کردند تا ریاست او را متزلزل کنند. ناگفته نماند که روابط ناهماهنگ با ارتش ملی اندونزی، حزب گولکار و دیگر نخبگان سیاسی از علل برکناری وی بود.

گوس دور در دوران ریاست احکامی صادر کرده بود که شامل موارد زیر بود:

1. انحلال مجلس نمایندگان و مجلس خلق اندونزی
2. بازگرداندن حاکمیت به مردم با سرعت بخشیدن به انتخابات در مدت یک سال 
3. مسدود کردن حزب گولکار به عنوان نوعی مقاومت در برابر جلسه ویژه مجلس.

با این حال، این حکم ها مورد حمایت قرار نگرفت و در 23 جولای 2001، مجلس رسماً گوس دور را برکنار کرد و مگاواتی سوکارنوپوتری را جایگزین وی کرد.

گوس دور پس از پایان خدمت به عنوان رئیس جمهور، برای ادامه کار و مبارزه متوقف نشد. در سال 2002 وی مشاور "همبستگی قربانیان نقض حقوق بشر" بود. و در سال 2003، به عنوان مشاور جنبش آشتی اخلاقی ملی خدمت کرد.

گوس دور در سال 2004، دوباره سعی کرد رئیس جمهور اندونزی شود. با این حال، این خواسته به جایی نرسید، زیرا او در معاینه سلامت توسط کمیسیون عمومی انتخابات رد نشد.

در سال 2009 گوس دور از چندین بیماری رنج می برد. وی دچار سکته مغزی، دیابت و مشکلات کلیوی شد. سرانجام، گوس دور روز چهارشنبه، 30 دسامبر 2009، در بیمارستان در جاکارتا در ساعت 18.45 به وقت محلی درگذشت.

4

کیایی حاجی احمد هاشم موزادی

مدت ریاست از 1999 تا 2010

کیایی حاجی احمد هاشم موزادی (متولد توبان، جاوه شرقی، 8 آگوست 1943 – متوفای مالانگ، جاوه شرقی، 16 مارس 2017 در سن 73 سالگی) شخصیت اسلامی اندونزی و رئیس سابق نهضت العلماء است که به عنوان عضو شورای مشورتی ریاست جمهوری از 19 ژانویه 2015 تا 16 مارس 2017 خدمت کرد. او همچنین سرپرست حوزه علمیه الحِکم در شهر مالانگ، جاوه شرقی بود. وی در 1956 تا 1962 میلادی در حوزه مدرن دارالسلام گونتور تحصیل کرده بود. موزادی تحصیلات عالی خود را در دانشگاه اسلامی دولتی مالانگ، جاوه شرقی در سال 1969 به پایان رساند.

کار سازمانی او هنگامی مشهور شد که در سال 1992 او به عنوان رئیس منطقه ای نهضت العلماء جاوه شرقی انتخاب شد که پس از آن در سال 1999 رئیس تنفیذی آن سازمان شد. وی در سال 1986 یکی از اعضای مجلس نمایندگان منطقه ای جاوه شرقی بود. از موزادی در انتخابات ریاست جمهوری اندونزی در نوامبر 2003 به عنوان نامزد معاون رئیس جمهور با مگاواتی سوکرنوپوتری یاد می شد. او در 6 مه 2004 به طور رسمی با مگاواتی نامزد شد. در انتخابات ریاست جمهوری 2004 اندونزی، مگاواتی و موزادی در دور اول 26.2 درصد آرا را به دست آوردند، اما در دور دوم به سوسیلو بامبانگ یودویونو و یوسف کالا باختند.

آثار: بازسازی نهضت العلماء پس از عبدالرحمن وحید، جاکارتا 1999؛ نهضت العلماء در وسط مسائل ملت، جاکارتا 1999؛ درمان زخم های نهضت العلماء، جاکارتا 2002.

5

کیایی حاجی سعید عقیل سراج

مدت ریاست از 2010 تا 2022

پروفسور دکتر کیایی حاجی سعید عقیل سراج (متولد شهر چیرِبون، 3 جولای 1953 میلادی، 68 سالگی) در یک خانواده و فضای دینداری قوی متولد شد. وی علاقه مند است  زندگیش به تلاش و مبارزه برای اسلام در جنبه های مختلف صرف شود. عقیل سراج از سوابق تحصیلی قوی مذهبی خود به عنوان سرمایه برای تبلیغ و ترویج اسلام و مبارزه برای اسلام در این عصر جدید، استفاده می کند. وی در جای اذعان می کند نهضت العلماء یک سازمان اسلامی بزرگ در اندونزی است که نفوذ زیادی در جهان اسلام دارد و در حال حاضر رهبری آن به دست سعید عقیل سراج است. انتخاب سراج نتیجه تلاش خود و حمایت حامیان وی در آن انتخابات بوده است.

نهضت العلماء سازمانی با پایه عضویت از روستایی ها است و ویژگی های سنتی منحصر به فرد دارد که با سایر سازمان ها متفاوت است. امتیاز اساسی این سازمان تأکید بر آموزش و مشارکت سیاسی مبتنی بر اصول اسلام است که با چشم انداز و دستور العمل خود سازگاری دارد.

سوابق

• کارشناس گروه کارشناسان زبان اندونزی در روزنامه "الندوه"، مکه
• استاد دانشگاه علوم قرآنی جاکارتا (1995-1997)
• استاد تحصیلات تکمیلی دانشگاه شریف هدایت الله جاکارتا
• معاون رئیس دانشگاه اسلامی شهر مالانگ، جاوه شرقی (1997 - 1999)
• مشاور در دانشکده دانشگاه سورابایا، جاوه شرقی (1998-2016)
• معاون رئیس گروه تهیه پیش نویس حزب سیاسی نهضت ملت (PKB)
• عضو مجلس از اعضای جناح نماینده نهضت العلماء (1999 – 2004)
• مشاور جامعه گردشگری اندونزی (2001 – 2016)
• مدیر حوزه علمیه الثقافه، جاکارتا

تحصیلات

• لیسانس دانشگاه شاه عبدالعزیز در رشته اصول الدین و تبلیغ (1982)
• فوق لیسانس ام القری در رشته ادیان تطبیقی (1987)
• دکترای دانشگاه ام القری در رشته عقاید (1994)

برخی از آثار منتشر شده

• تصوف به عنوان نقد اجتماعی: تقدیم اسلام به عنوان الهام بخش، نه آرزو

• اهل سنت و جماعت در گذر تاریخ
• اهل سنت و جماعت: یک نقد تاریخی
• برکت اسلام اندونزی: روش تبلیغ رحمۀً للعالمین
• اسلام الهام بخش فرهنگ های نوسانتارا (مجمع الجزایر اندونزی): به سوی جامعه متمدن
• اسلام عصبانی و اسلام صمیمی

6

یحیی خلیل سِتاقوف

برای دوره 2022 تا 2027

کیایی حاجی یحیی خلیل سِتاقوف، معروف به گوس یحیی (متولد ۱۶ فوریه ۱۹۶۶ م برابر با ۲۷ بهمن ۱۳۴۴ ش در شهر رِمبانگ، جاوه مرکزی، عالم دینی (از علما) است که در حال حاضر به عنوان رئیس نهضت‌العلما برای دوره 2022-2027 انتخاب شده است. قبلاً برای دوره 2015 تا 2021 به عنوان کاتب عام این سازمان خدمت می کرد. گوس یحیی فرزند کیایی حاجی خلیل بیسری، یکی از بنیانگذاران حزب بیداری ملی (Partai Kebangkitan Bangsa) و نیز برادر بزرگتر یاقوت خلیل قوماس، وزیر فعلی دین است. گوس یحیی همچنین یکی از سرپرستان مدرسه شبانه روزی اسلامی (حوزه اسلامی) روضۀ الطالبین شهر رِمبانگ، جاوه مرکزی است.

تحصیلات:

گوس یحیی در مدرسه شبانه روزی المُنوِّر جوگجاکارتا زیر نظر کیایی حاجی علی معصوم تحصیل کرد. در سطح آموزش عالی، وی در رشته جامعه شناسی در دانشکده علوم اجتماعی و سیاسی دانشگاه گادجامادا، جوگجاکارتا به تحصیل مشغول بود.

فعالیت ها

فعالیت سازمانی در نهضت العلماء

یحیی خلیل ستاقوف در نهضت العلماء کاتب عام برای دوره 2015-2020 بود. در سی و چهارمین کنگره نهضت العلماء در لامپونگ، گوس یحیی به عنوان رئیس اجرایی نهضت العلماء برای دوره 2022-2027 انتخاب شد که قبلاً سعید عقیل سراج آن را برای دو دوره به عهده داشت.

فعالیت سیاسی و حکومتی

گوس یحیی زمانی سخنگوی رئیس جمهور اندونزی عبدالرحمن وحید بود. سپس در 31 مه 2018 برابر با ۱۰ خرداد ۱۳۹۷، گوس یحیی توسط رئیس جمهور جوکووی به عنوان یکی از اعضای شورای مشورتی ریاست جمهوری در کاخ ریاست جمهوری جاکارتا منصوب شد.

فعالیت بین المللی در عرصه جهانی

در سال 2014، گوس یحیی به عنوان یکی از مبتکران تأسیس یک مؤسسه مذهبی در کالیفرنیا، آمریکا، به نام بیت الرحمه للدعوۀ الاسلامیه رحمۀً